“Vanuit je professionaliteit, kun je kinderen echt iets leren”

Sinds anderhalf jaar zijn Kirsten en Rick gezinshuisouders. Met hun leeftijd van onder de dertig jaar is het stel uit ’s Gravenzande relatief jong. Volgens Kirsten heeft ze daarmee juist het voordeel dat ze goede aansluiting heeft bij de belevingswereld van de pubers die momenteel bij hen in huis verblijven. Momenteel zorgen ze voor twee tieners van 12 en 16 jaar. Ze begonnen zo’n vier jaar geleden als pleegouders. “De beslissing om kinderen bij ons thuis op te vangen, was geen moeilijke”, vertelt Kirsten. “We kwamen over de vloer bij vrienden die pleegouders zijn en we zagen hoe dat ging en wat je op die manier voor een kind kunt betekenen.” Nadat ze enkele pleegkinderen een veilige plek hadden geboden, besloten ze om van het opvangen en zorgen hun werk te maken. Hun huis was groot genoeg en ze beschikten beiden over een afgeronde pedagogische opleiding en een relevante opvoedervaring.

Een gezinshuisouder moet zich goed kunnen inleven in de jongere

“Die achtergrond en ervaring heb je echt nodig om dit werk te kunnen doen”, meent Rick. “Het is niet altijd even makkelijk om met bijvoorbeeld agressie om te gaan. In het verleden heb ik daar namelijk weleens mee te maken gehad. De kennis die wij beiden hebben over het gedrag van kinderen, zorgt ervoor dat we in die situaties rustig blijven. Je moet dan proberen je in te leven en te bedenken wat er op dat moment in het hoofd van een kind speelt. Ik weet ook dat het nooit persoonlijk is, maar dat de reactie voortkomt uit een probleem.” “En na de razernij ga je in gesprek”, vult Kirsten aan. “Dan probeer je het probleem te analyseren en hanteerbaar te maken. Doordat je vanuit je professionaliteit spreekt, kun je deze kinderen echt iets leren.”

De belangrijkste les die Kirsten heeft geleerd, is volgens haar op elk kind van toepassing. “Heb geen verwachtingen. Dat moet je altijd in je achterhoofd houden”, zegt Kirsten. “Verwacht geen bedankje of direct zichtbare veranderingen in gedrag bij een kind”, legt Kirsten uit. “Ik ben al blij met kleine stappen, bijvoorbeeld op tijd naar bed gaan.” Soms is het niet altijd even leuk, maar over het algemeen vindt Kirsten haar werk als gezinshuisouder naar eigen zeggen ‘gaaf’. “Doordat we de kinderen is ons eigen huis opvangen, kunnen we hen ook een bepaalde sfeer meegeven. We doen veel dingen samen en hebben ook veel lol. Belangrijk is de structuur in huis. Het leven van deze kinderen is namelijk al onzeker, omdat ze niet gewoon thuis kunnen opgroeien. Structuur helpt daarbij. Wij proberen een thuis voor hen te creëren, maar we blijven vertellen dat als er contact is met hun biologische ouders dat dat hun echte thuis is.”

Als gezinshuisouder geef je kinderen vertrouwen

Het moment dat één van ‘hun’ tieners op eigen benen gaat staan, komt steeds dichterbij. “Ze wil graag bij de politie gaan werken en zelfstandig gaan wonen”, vertelt Kirsten. “Door haar nu bewust te maken over het omgaan met geld en bijvoorbeeld het leren koken, proberen we haar voor te bereiden op een bestaan als een zelfstandig individu. Ik ben blij om te zien, dat ze hierdoor weer vertrouwen in de toekomst heeft gekregen.”