Gezinshuis Overvliet viert jubileum
Dit jaar vieren Yvonne en Rob Overvliet een bijzonder jubileum. Al tien jaar zijn zij gezinshuisouder bij Jeugdformaat. Het echtpaar uit Zoetermeer behoorde tot de eerste gezinshuisouders die in 2005 met deze bijzondere baan in de jeugdhulpverlening begonnen. Aan hun drijfveer is in een decennium niets veranderd, zegt Yvonne. “In de tijd dat de kinderen bij ons verblijven, willen we ervoor zorgen dat zij kind kunnen zijn. Ondanks alles wat zij hebben meegemaakt, willen we hen ondersteunen en een kans op ontwikkeling geven.”
"Kinderen moeten kind kunnen zijn!"
Het is inmiddels al weer twintig jaar dat Yvonne (58) en Rob (60) kinderen die om wat voor reden dan ook niet meer thuis kunnen wonen tijdelijk of voor langere tijd verzorgen. Zij zijn begonnen als pleeggezin. “Dat was in de tijd dat onze zoon en dochter nog thuis woonden”, kijkt Yvonne terug. “We hebben toen over tien jaar steeds één pleegkind in ons gezin opgenomen. Dat ging goed samen met onze eigen kinderen. Toen we hoorden dat Jeugdformaat met gezinshuisouders startte, leek ons dat gelijk een goed idee. Onze kinderen waren zelfstandig gaan wonen, waardoor we de ruimte en de gelegenheid hadden om kinderen echt te gaan helpen”, vertelt Yvonne.
Het verschil tussen een pleeggezin en een gezinshuis
Volgens de Zoetermeerse is er een groot verschil tussen een pleeggezin en een gezinshuis. De kinderen in een gezinshuis hebben te maken met pittige problemen, waardoor ze niet in een pleeggezin geplaatst kunnen worden. “Daarom is een pedagogische achtergrond en opvoedervaring echt nodig”, benadrukt Yvonne. “Het is heftig om kinderen te helpen met bijvoorbeeld ernstige hechtingsproblemen of met ADHD gerelateerde problematiek. Dan heb je een professionele achtergrond nodig om de kinderen de juiste hulp te kunnen bieden en hun leven weer in juiste banen te leiden. We vormen een team samen met een ambulant hulpverlener en een gedragswetenschapper. Binnen dit basisteam begeleiden we de kinderen zo goed mogelijk.”
In 20 jaar hulp geven aan jongeren heeft het echtpaar Overvliet ruim dertig kinderen zien komen en gaan. Soms verbleven zij een half jaar bij het gezin en soms vier jaar. Momenteel zorgen zij voor drie meisjes in de leeftijd van 8, 9 en 16 jaar. “We hebben soms een mix van leeftijden in ons gezin gehad. Twee jongere kinderen en een ouder kind. De oudere kinderen bereiden we voor om de stap naar zelfstandigheid te maken”, zegt de ervaren gezinshuisouder. “De jongere kinderen leer je hun angsten overwinnen of hoe je met mensen omgaat. Voor deze kinderen zijn dat grote zaken. Ze hebben tenslotte al veel meegemaakt in hun jonge leven. Het mooiste is dat je uiteindelijk hun vertrouwen weet te winnen, zodat ze met hun problemen bij je komen.”
Als gezinshuisouder is zorgen en helpen een baan
Yvonne is als gezinshuisouder in dienst bij Jeugdformaat. Voor haar is zorgen en helpen een baan. Rob heeft zijn eigen werkkring in Den Haag, maar helpt en zorgt mee in het gezin. “Dit moet je echt samen willen doen”, stelt Yvonne. “Je kunt elkaar steunen en helpen, want soms is het best zwaar. Ik kan het iedereen aanraden. Je moet flexibel zijn en een groot hart hebben, dan heb je prachtig werk. Het heeft natuurlijk z’n beslag op je privéleven, maar we krijgen er ook veel voor terug. Soms een beetje dankbaarheid of een voorzichtige knuffel. Je moet het ook kunnen accepteren dat je hetgeen dat je aan warmte biedt, niet altijd terugkrijgt. Dat is soms moeilijk en verdrietig, maar ik weet dat het nooit persoonlijk bedoeld is. Sommige kinderen hebben gewoon teveel meegemaakt.”
Door hun lange tijd in de jeugdhulp heeft het echtpaar veel ervaring opgedaan. Nog steeds hebben zij contact met sommige kinderen die enige tijd bij hun in het gezin verbleven. “Het maakt me gelukkig om te zien dat een gezinshuiskind nu samenwoont, twee kinderen heeft en een goed leven heeft. Via Facebook hebben we regelmatig contact met een aantal van onze voormalige gezinshuiskinderen. Als we dan regelmatig terug horen dat de kinderen een leuke tijd hebben gehad en dat het hen heeft geholpen, dan ben ik dankbaar. Wij willen iets betekenen voor de kinderen en hen in een stabiel gezin een leuk leven geven in de tijd dat ze bij ons wonen. Dan is het fijn om te horen en te zien dat dit is gelukt.”